به گزارش خبرنگار اقتصادی زرین نامه، ممکن است در بین بحث‌های تحریم معاملات دلاری و عدم برقراری ارتباط بانک‌های بزرگ خارجی با بانک‌های ایرانی، بحث درباره نقض آشکار قانون بانکداری بدون ربا چندان افکار را به صرافت نیاندازد اما بررسی‌های فارس نشان می‌دهد، هم‌اکنون در سیستم بانکی چیزی به نام سود علی‌الحساب دیگر کارکرد ندارد.

یکی از تفاوت‌های اساسی بانکداری بدون ربا با بانکداری ربوی و متعارف غربی در سود علی‌الحساب و سود قطعی پرداختی است و با وجود تاکید قانون بانکداری بدون ربا و دستورالعمل‌های مربوطه در این این زمینه، اغلب بانک‌ها به دلیل نرخ‌های بالای سود، با نقض آشکار چارچوب بانکداری بدون ربا سود قطعی به سپرده‌گذاران می‌دهند و در واقع تفاوتی بین سود قطعی و علی‌الحساب دیده نمی‌شود.

براساس ماده 5 قانون بانکداری بدون ربا منافع حاصل از عملیات مذکور در تبصره 3 (به‌کارگیری سپرده‌ها در قالب مشارکت، مضاربه، اجاره به شرط تملیک، معاملات اقساطی، مزارعه، مساقات، سرمایه‌گذاری مستقیم، معاملات سلف و جعاله...) این قانون، براساس قرارداد منعقده، متناسب با مدت و مبالغ سپرده‌های سرمایه‌گذاری و رعایت سهم‌ منابع بانک به نسبت مدت و مبلغ در کل وجوه به کار گرفته شده در این عملیات، تقسیم می‌شود.

یکی دیگر از موارد نقض قانون بانکداری بدون ربا، پرداخت حق‌الوکاله بانک به عنوان سود سپرده‌گذار است. این اقدام با ماده 23 قانون بانکداری بدون ربا در تضاد است. این ماده می‌گوید: وجوه دریافتی تحت عنوان کارمزد و حق‌الوکاله جزو درآمدهای بانک بوده و قابل تقسیم بین سپرده‌گذاران نمی‌باشد.

این در حالی است که صورت‌های مالی بانک‌ها نشان می‌دهد که در رقابت و جنگ جذب و حفظ سپرده هیچ کدام از این بانک‌ها چارچوب‌های تعریف شده برای پرداخت سود علی‌الحساب و قطعی به سپرده‌گذاران را رعایت نکرده‌اند و در اغلب مواردی بیش از آن چیزی که باید به سپرده‌گذار می‌پرداختند را پرداخته‌اند،بنابراین سود علی‌الحساب هم‌اکنون در سیستم بانکی مفهوم و کارکرد خود را از دست داده و عملیات بانکی همانند بانک‌های غربی، ربوی شده است.